حیا و عصمت و پاکیزگی را در رُخَت دیدند            تو را بِرّه، تقیّه، عابده، معصومه نامیدند

وجودت روشنی‌بخشِ دل موسی بن جعفر شد            چه نعمت‌ها که از یُمن قدم‌های تو باریدند

علی موسی الرضا خوشحال‌تر از کل عالَم بود            ملائک از تهِ دل بعد میلاد تو خـندیدند

هزاران فطرس دلسوخته با صد هزار امید            برای عرض حاجت دور چشمان تو چرخیدند

چه با حسرت ضریح و بارگاهت را نشان دادیم            به آنها که نشان از مدفن خورشید پرسیدند